Nessa's troostwoordenboek

Carl schreef op november 27, 2021 at 18:46:

och zoenmeermin waar stuit ik op je tere vuisten weg van ’t hout ik bewaar de kille kerkersleutel die je me hebt toevertrouwd geen mens die je nog pijn zal doen geen mens die je nog pijn zal doen

Melissa schreef op oktober 19, 2021 at 17:41:

Oh lieve Vanessa, ik heb hier nog steeds niets geschreven omdat het niet te vatten is in woorden, omdat ik nog altijd denk dat jij daar ergens in Antwerpen aan het tekenen en dromen bent. Voor mij blijf je eeuwig creëren, lachen, dromen, illustreren, genieten. Ik zit bij je, ook al ben je niet hier. <3 liefs, Melissa

Kristof schreef op oktober 5, 2021 at 21:56:

Vanessa, ik mis je blote voeten op het tapijt, ik mis je kleermakerszit op je bureaustoel, ik mis je randen van je theetas op je bureaublad, ik mis je chaos in je chaos, ik mis je post-its tegen je computerscherm, ik mis je waar-haalt-ze-dit-nu-weer-vandaan, ik mis je avocadoplant, ik mis je fantasierijke kijk op de wereld, ik mis je rommelmarktspullen, ik mis je kleine pareltjes van tekeningen op je kladbladen, ik mis je autootje op je parkingplaats, ik mis je dit-is-mijn-baas, ik mis je onaangekondigde afwezigheden, ik mis je lach, ik mis je traan, ik mis je…

Armandus de Zoveelste schreef op september 21, 2021 at 22:20:

Jij gaf mij vorm. Zonder jou was ik een zoveelste verhaal in een boekenkast. Nu eis ik in mijn plaats op. Dankzij jou. Jij maakte mij van de bovenste plank. Ik guts van jouw talent. Ik had nog zo graag een broertje gekregen of een zusje. Als ik zou kunnen rijmen zou ik voor jou een vers tappen, maar dit verlies valt niet te rijmen. Ik blijf op zoek naar een zwarte bloem voor jou. Zodat je weer hier zou kunnen zijn. Bij ons.

Eve schreef op juni 26, 2021 at 21:17:

Ik mis je Nes 🙁

Sanne Van Laer schreef op april 4, 2021 at 21:39:

Ivan, we denken aan jou, we praten over jou, we lachen en huilen. We dweilen onze tranen. Je bent aanwezig. X

Liesbeth De Bont schreef op december 31, 2020 at 08:40:

Vanessa.....deze dag al jaren lang.... denk ik wel eens een moment aan jou...“ Oja Vanessa is jarig “ ..... awel ik ga dat blijven doen Een grote madam in een klein fijn lichaam... het gaat je goed meid😘😘😘

Maria Beyers schreef op december 3, 2020 at 19:33:

Vandaag, diep geraakt door het vernemen van het heengaan van Vanessa. Ik zie haar nog voor me in de turnles, samen met haar zusje Vicky, talentvol, speels, lief, gevoelig. Aan Vicky, haar ouders, iedereen van haar familie en haar vrienden heel veel sterkte.

De Clerck-Berthels schreef op november 26, 2020 at 13:43:

Wij beiden, ons medeleven aan, de ouders , Vicky , Sven en familie bij het onverwachte overlijden van Vanessa. Frank De Clerck - Lydia Berthels

Caroline (ex klasgenootje) schreef op november 17, 2020 at 20:24:

Lieve Vanessa, Hoe onwezenlijk is dit nieuws. Je was altijd zo’n stralende meid.. altijd even goed gezind.

Inge Bogaerts schreef op november 12, 2020 at 21:30:

Dag Vanessa, Dat ik nu pas een bericht achterlaat voor jou en al wie je graag ziet (en o dat zijn er veel). komt omdat de krop in mijn keel te groot was om een eervol bericht voor jou neer te schrijven. Als Sint Lucas illustratie genoot (een paar jaar voor jou) kende ik je werk en jou van ziens. Ik hield van je krachtige vriendelijke sprookjesachtige uitstraling. Ik ga je werk en de herinnering aan jou koesteren. Ik erken alles wat in jou leefde, de lichte en de donkere kant. Rust zacht lieve Vanessa.

mr en mevr. Van Daele en Ann schreef op november 10, 2020 at 15:36:

Wij betuigen Rita ,Gust , de broers en zus en verdere familie leden ons oprecht medeleven bij het overlijden van Vanessa , en wensen iedereen veel sterkte in deze donkere tijden .

Gert Wouters schreef op november 2, 2020 at 16:55:

Tante Rita & Nonkel Gust, Vicky, Davy & Sammy, de dagen na dat eerste telefoontje volgden er nog, van gemeenschappelijke vrienden en kennissen, Vanessa's collega's uit 't Antwerpse, waar we elkaar sporadisch tegen kwamen op een voorstelling of expo. allemaal met dezelfde onmacht en hetzelfde begrip. Ik was blij met elk goed nieuwtje dat me bereikte over de jaren: een schitterend, dromerig eindwerk, een romantische, eigen thuis in Boechout, een eerste knap boek, een facebook post van een nieuwe prent van Van Ostaijen - ook één van mijn favorieten -... Iedere keer hopen dat dat het teken was dat ze haar rust en plekje in deze wereld gevonden had, dat haar blik enkel nog vooruit zou kijken vanaf dat moment... Haar rust, daar had ze recht op. Ik zal me me haar vriendelijke lach en blije verwondering blijven herinneren en als onze kleine Remy hier mooi zit te tekenen en kliederen, zal ik vertellen over mijn nichtje die de mooiste prenten kon toveren uit een simpel plankje hout. Heel veel sterkte xxx

Hannelore Vanhoudt schreef op november 1, 2020 at 21:03:

Lieve Vicky en familie, Ik ben al vaak begonnen aan dit bericht maar er zijn geen woorden die kunnen beschrijven hoe het moet zijn voor jou, het verlies is groot, woorden schieten tekort... ik heb al immens veel aan je gedacht! Hopelijk vinden jullie troost & steun bij elkaar in deze moeilijke tijd. Ik ken Vanessa niet persoonlijk, maar ben zwaar onder de indruk van al het moois dat ze gemaakt heeft, en ik heb maar een stukje van haar creaties gezien. Indrukwekkend zoveel talent! Ze wordt gemist, zoveel is zeker!

Ann-Sophie Nuytten schreef op oktober 29, 2020 at 11:56:

Liefste Vicky en familie, hier zijn geen woorden voor. Ik wil jullie enorm veel sterkte toewensen in deze moeilijke periode. Hopelijk vinden jullie steun bij elkaar en putten jullie kracht uit al deze mooie berichtjes over en voor Vanessa.

Steven schreef op oktober 27, 2020 at 13:32:

Veel sterkte aan de familie en nabestaanden die in deze donkere tijden iemand verliezen met een gave om kleur toe te voegen in het leven van anderen.

Louisa en Ruddy Dooms Laeremans schreef op oktober 27, 2020 at 12:18:

Rita en Gust, wij bieden u onze oprechte deelneming aan. Louisa en Ruddy

Anke schreef op oktober 27, 2020 at 09:25:

Wat me zo heeft overvallen Toen ik plots hoorde van je gaan Is dat er zoveel emoties zijn Waar geen woorden voor bestaan Wat zal ik je missen en ik niet alleen !❤️

Mieke Mermans schreef op oktober 26, 2020 at 18:33:

Liefste Vanessa, als ik naar de foto's kijk, word ik even meer dan 10 jaar terug gekatapulteerd. Het Huis van Alice was een fantastisch project, één van de toppers van het Stormopkomst-festival in 2009. Hoe je met Jo in de Warande toekwam met je geweldige ideeën en enthousiasme. Ik beleef er hele mooie herinneringen aan. Ik ben daarna nog dikwijls ontroerd door je mooie werk. Ik wens je nu veel rust. Aan de familie en vrienden heel veel sterkte gewenst. x Mieke

Fons Nuyens schreef op oktober 26, 2020 at 16:11:

Beste Gust, Rita, Davy, Sammy en Vicky Bij het lezen werd ik er stil van. Even stil zoals Vanessa het nu eeuwig zal voelen. En onze stilte wordt enkel onderbroken door woorden met een vraagteken, door vraagzinnen waar niemand een antwoord op kan geven en niemand een antwoord op zal geven. Zo zullen we verder moeten gaan in het leven. Met onbeantwoorde vragen. Welke troost kunnen we bieden? Probeer aan mekaar voldoende sterkte te geven. Tracht samen rust te vinden. Met op de achtergrond mooie gedachten aan Vanessa. Opdat tranen van verdriet zachtjes kunnen opdrogen. We zullen haar gedenken in ons gebed. We zullen bidden voor haar, om sterkte en rust voor jullie. Fons, Greet en Simon Nuyens - Dercon

Hanneleen Van Nuffel schreef op oktober 26, 2020 at 09:47:

Liefste Vicky, vrienden en familie. Woorden schieten hier te kort. Deze zijn overbodig maar tegelijkertijd zo nodig. Surreëel, onwezenlijk en hartverscheurend zijn nu vooral de lettertjes die samen worden gelegd. Jullie staan niet alleen, om hier mee om te gaan. Trek je op aan de steun en de gedachte van iedereen die bij jullie zijn. En veel knuffels! Helaas geen fysieke momenteel, maar daarom niet minder gemeend. Ik wens jullie alle sterkte en kracht voor de komende periode. Heel veel liefs, Hanneleen

Ronny De Schuyter schreef op oktober 25, 2020 at 23:29:

Lieve allen, In de boekenkast overvol selecteer je voortdurend maar VV blijft voltijds staan.

Myriam Van gucht schreef op oktober 25, 2020 at 22:47:

Lieve Nes, mooi en kwetsbaar, slaap zacht

Marijke Wouters schreef op oktober 25, 2020 at 20:29:

Telkens vanuit een heel bijzondere invalshoek kwam jij met nieuwe frisse ideeën, ontwerpjes waar iemand anders niet aan gedacht had, of niet eens begreep, jouw verbeeldingskracht is immens, vereerd dat jij al onze grafische werkjes ter harte wilde nemen, telkens met de grootste finesse uitgevoerd, geen enkel detail werd aan het lot over gelaten, en ja ontwerp’jes - werk’jes, zo bescheiden was je, uren en dagen werkte je door tot alles piekfijn klaar was, met daarbij telkens nog extra tips, moodboards om het concept volledig tot zijn recht te laten komen, geen seconde heb je rust gehad in je hoofd als ik erop terug kijk hoe jij voor ons alles uitgewerkt hebt, je wilde jezelf telkens verbeteren en challengen, je was streng voor jezelf en op je werk, allerliefste vanessa, slaap zachtjes, hopelijk kan je nu eindeloos dromen over jouw tedere, fantasierijke en speelse wereld, met al je houtsnedes en prachtige illustraties, ik ga mijn uiterste best doen om jouw fantastische zusje en je familie te helpen en er voor hun te zijn, vele kusjes, marijke.

Kathleen Vereecken schreef op oktober 25, 2020 at 16:01:

Lieve Vanessa, we geloof niet dat we elkaar ooit ontmoet hebben, maar om de een of andere reden ben je me altijd opgevallen in de virtuele wereld, in je intrigerende knappe werk ook. Raar hoe het onverwachte overlijden van iemand die je niet persoonlijk kent toch zo kan raken. Ik wens je familie en vrienden veel warmte en sterkte toe, en aan jou alleen maar zachtheid en vrede.

Sindy Driessen schreef op oktober 25, 2020 at 13:22:

Lieve V, Je illustratie in De Standaard viel mij op, 'omhelzing in het hart' en dan het droevige bericht ernaast. Ik ken je niet maar de zachtheid van het beeld, laat mij weten dat dit komt van een bijzonder lieve Ziel. Ontroerd en ook aangedaan, verdrietig......knipte ik het berichtje uit om te koesteren en te bewaren in mijn dagboek. Een paar uur later stuurde mijn zus een foto van je hartje "Zo mooi en lief he" schreef ze. Ik wil mijn zus even omarmen. DANK voor het Hart, rust zacht. X

Shoko schreef op oktober 25, 2020 at 12:02:

Dearest Vanessa Your beautiful soul... I surely touched it. When I first met you, I loved you immediately. I knew that we understood each other. We didn’t need words... I just knew. Also probably I didn’t tell you enough How much I love your art ❤︎ I will miss you so much. Please keep looking out for Vicky. Rest In Peace, Venessa. I will always love you.

tinne schreef op oktober 25, 2020 at 11:35:

Lieve Vanessa, je was een illustratie op jezelf. Ik hoop dat je rust vindt en kan slapen, als een reus... en als een roos slaap als een reus van een roos reuzeke rozeke zoetekoeksdozeke doe de deur dicht van de doos en slaap. Alle liefs voor jouw familie en vrienden.

Robert schreef op oktober 25, 2020 at 07:17:

Lieve Vanessa, rust zacht. Heel veel sterkte aan je naasten en geliefden bij dit onwezenlijk verlies.

Anke schreef op oktober 24, 2020 at 18:31:

Liefste Nes , Daarnet kreeg ik van Vanessa Verstrepen een bericht . Dat jij er niet meer bent . Ik stond perplex, even van de wereld geslagen. Jij als prachtige topmadam. Ik keek ontzettend naar je op . Jij met je ❤️ Te groot voor woorden . De liefste vriendin . De leukste, mooiste knapste tijden hebben we beleefd in Antwerpen op Sint Maria. Je zal hard gemist worden. Veel sterkte aan heel de familie . Bij dit zware verlies .

Ferre schreef op oktober 24, 2020 at 17:07:

Ik kende u niet persoonlijk en heb u ook nooit ontmoet, toch voel ik een gemis ... jouw Kunst blijft. Het gaat u goed ... F;

Nanoe Carremans schreef op oktober 24, 2020 at 15:10:

Vanessa, je was altijd zo lief ! Voor altijd de koningin van houtsnedes en rommelmarkten. Veel sterkte aan je familie en vrienden. Liefs, Nanoe & Pieter

sioen schreef op oktober 24, 2020 at 14:30:

Te erg, 'k zit met m'n mond vol tanden.

Inge Vandecasteele schreef op oktober 23, 2020 at 11:59:

Lieve , guitige Vanessa Altijd zo super enthousiast in je omgang en vol overgave bij het tekenen. Je schitterde als een sterretje ! Jouw heengaan trof me diep. X Inge Vandecasteele

Kim schreef op oktober 23, 2020 at 11:09:

Liefste Vanessa, Ik leerde je pas kennen nadat je al vertrokken was op Sint Lucas. Ik herlees onze berichten keer op keer en vind het jammer dat ik je niet beter heb gekend. Je woorden bleven lang hangen bij mij. Slaap zacht, Kim

Karlien Maes schreef op oktober 23, 2020 at 10:56:

Dag lieve Vanessa, jij prachtige vrouw, jij sterke ziel... de dag dat ik je leerde kennen, was ik toch wat ondersteboven van je openheid, guitigheid én bescheidenheid. Wat je ook creëerde, was het nu een prachtige houtsnede, een folder tjokvolle baby's of een levendig decor op je bureau of voor een shoot, het was altijd een verlengde van jou, van wie jij was, waar jij van droomde en hoe jij de wereld zag. Jij zat rechts van mij en ik links van jou, aldus waren we elkaars rechter- en linkerhand en dat werkte warempel goed. Het was zo fijn in die periode deel te mogen uitmaken van jouw wonderlijke wereld én talent, van je gloeiende deugd de dag nadat je de avond ervoor aan een vuur hier of daar had gezeten, je altijd aanwezige citroenflesje én broodje 's middags, je kleurige verhalen van het weekend te mogen horen, je fonkelende ogen te zien wanneer je opkeek van een papier waarop je vanalles had getekend, je gehos op je kousen in de bureau... Ook al zagen we elkaar haast niet meer de laatste jaren, wanneer dat wel het geval was, voelde het altijd als thuiskomen. Dat ga ik nooit vergeten... jou ga ik nooit vergeten, prachtige vrouw met je sterke ziel. liefs x

Jo Van Laer schreef op oktober 23, 2020 at 01:01:

Ivan toch, Alles staat hier op zijn kop en in spiegelbeeld. Wij leerden mekaar kennen op Sint Lucas in Antwerpen terwijl we nochtans allebei uit hetzelfde dorpje kwamen. Je viel me op aan het perron in Bouwel met je knaloranjerode sjaal en onder de arm een tekenkaft even groot als jij. We deelden dezelfde muzieksmaak en appreciatie voor de openingsuren van videotheek Sola te Herenthout. Want, ik citeer, 'Waar anders kunde in dit land op ne zondag geniete boekskes laten maken?' Dat de brute uitbater onze prints telkens verkreukt overhandigde, namen we er dan maar bij. Ik hield van jouw fijne smakelijke humor. Jij had de aanstekelijkste bulderlach! Je nam ons op sleeptouw, je kwam eraan gezoefd, pikte ons op en reed ons overal naartoe. Den Ivan, de Jul en den John. De zotste trip was die door Wonderland. Wij verzonnen iets op school en ineens zagen wij in ons Huis van Alice onze fantasiewereld tot leven komen. Met acteurs en al. Jouw fragiele tekeningen op de muren, jouw dromen werkelijkheid. Samen konden wij de onnozelste objecten tot leven brengen. Prullen die anderen in de vuilbak zouden smijten. Een welkome afwisseling van saai papierwerk en administratieve verplichtingen waar we allebei een grondige hekel aan hadden. Wat heb ik veel van jou geleerd. Jij was mijn raadgever, mijn pocket leerkracht Indesign, mijn makelaar zelfs. Altijd te behulpzaam en zo wijs. Onmisbaar. Bedankt, Ivan. Geniet nu maar van je welverdiende diepe vredige slaap. Slaapzacht, X John

gerda dendooven schreef op oktober 22, 2020 at 23:14:

Geen woorden gevonden die dit verdiet kunnen verzachten. Maar milde herinneringen en het licht in je boeken zullen de pijn stelpen.

Ben Van Mechelen schreef op oktober 22, 2020 at 22:24:

Familie Verstappen, veel moed gewenst bij het verlies van Vanessa. Speciaal aan Vicky een dikke knuffel, je verliest je zus en je soulmate, want zo herinner ik me jullie, als 2 handen op 1 buik. Veel sterkte en veel liefde gewenst ! ❤

Griet schreef op oktober 22, 2020 at 22:14:

Allerliefste, ik ben al dagen aan het zoeken achter de juiste woorden maar ik vind ze niet. Ik leef zo met jullie mee en wens jullie oneindig veel sterkte en kracht! Ik ben in de week de fotoboek gaan zoeken van ons reisje Italië zo een mooie herinneringen, ik blijf ze meedragen net zoals de sympathie die jullie met je meedragen. Heel heel heel veel liefde wens ik jullie toe , een dikke knuffel en welgemeende kus Griet 😘

Joachim Cols schreef op oktober 22, 2020 at 22:14:

Lieve Vanessa, wat had je toch een opmerkelijke eigen stijl en eigen manier om door het leven te gaan. Jouw gedrevenheid spatte er elk jaar tijdens de schooljaren op St Lucas van af! Je creativiteit en eigen stempel die je telkens neerzette zal niemand vergeten. 🏆🏆🏆 Veel Liefs, Joachim Dikke Kus!!! 😢 ❤️🌹

Anke Vander Beken schreef op oktober 22, 2020 at 17:09:

Vanessa... Het eerste beeld dat in me opkomt zijn je rode botjes die je vaak droeg toen we samen in Sint-Lucas zaten. Je vertelde dat je niet zo makkelijk schoenen vond omdat je zo'n kleine schoenmaat had. En je frustratie over het behalen van je rijbewijs. Dat je steeds wanneer er iets onverwachts gebeurde, je handen voor je gezicht sloeg (zoiets maakte autorijden natuurlijk nog spannender). Wat je ook vertelde, je ogen fonkelden bij alles wat je zei. Ik veranderde na 2 jaar van studierichting en zag jou nooit meer terug. Spijtig dat die ogen niet meer fonkelen. Ik hoop dat je nu op een veilige plaats bent. Dag lieve Vanessa.

Remi Van Houdt schreef op oktober 22, 2020 at 12:57:

Veel sterkte vanwege Remi Van Houdt en kinderen,

Hedwige schreef op oktober 22, 2020 at 10:14:

Ness Verstappen, wat heb ik genoten van de workshop in Tielrode in het huis van je zus, we palmden met de klas het hele huis, elke kamer in, vol bewondering luisterden we naar je verhalen. Je gaf ons de kans om te proeven van het houtsnijden , wow wat was dat een fijne dag. Maanden later passeerden we langs je huis, (mijn broer woont in Boechout), en jij stond voor je deur, ik zei tegen mijn familie "ik ken die dame, dat is Ness Verstappen", ik heb toen honderduit vertelt over die dag van de workshop in Tielrode, en over je fantastische kunstwerken die jij maakt. Een mooie herinnering, Heel veel sterkte aan de familie.

Lot Wens schreef op oktober 22, 2020 at 09:53:

Nes, ik denk aan jou en iedereen die je kent. De wereld zal je missen. Dank voor al je pracht, die vergeten we nooit. Het ga je goed.

Annelies Verstrepen schreef op oktober 21, 2020 at 22:21:

Lieve Vanessa, ik zal je herinneren zoals ik je kende in de tijd dat we samen met heel de bende op reis gingen naar Italië. Een schattig, lief, onzeker meisje met een guitige lach die bolle kaakjes op je gezicht toverde. We hebben zo veel plezier gemaakt tijdens die reis. Dat was een leuke tijd toen. Spijtig dat ik je al jaren niet meer gezien heb en je nu nooit meer zal zien. Zo jammer dat je dit leven niet meer de moeite waard vond om verder te gaan. Het gaat je goed daar, ik hoop dat je nu gevonden hebt wat je zocht. Rust zacht lieve Vanessa. X Lieve Vicky, mijn gedachten gaan uit naar jou en je familie. Dit moet zo zwaar zijn! Jij en je zus, jullie waren één! Maar nu nog steeds, Vanessa zal verder leven in jou en in je dochtertje. Ik wens jullie heel veel moed en steun bij elkaar. Liefs, Annelies X

Vicki Pyliser schreef op oktober 21, 2020 at 20:29:

Dag Vicky, vorige week maandag zag ik je voor het eerst. Mijn nieuwe collega. Dinsdag spraken we over onze kinderen. Jij een dochter, ik een tweeling. Die fonkeling in je ogen. 'Ik heb een tweelingzus!' Woensdag......werd helaas woensdag. Ik hoop dat je hart mag verwarmd worden met de liefde van alle vrienden en familie voor je zus. Veel sterkte aan allen.

An Joseph schreef op oktober 21, 2020 at 20:17:

Liefste Vanessa, Wat was het een belevenis om met jou je eindwerk mee te mogen maken. Ik zie je nog toekomen in de Warande met je maquette: je wou het huis van Alice bouwen, helemaal in zwart en wit. Die maquette zag er al adembenemend mooi uit. Hoe jij een verhaal dat je diep geraakt had, wist om te zetten in een labyrint. Hoe je de essentie van een hoofdstuk wist te vatten in een ruimte. Hoe je de emoties van Alice, die van het ene wondere avontuur in het andere terechtkwam, wist te vangen in beelden. Wat een eer om met jou te mogen samenwerken! Om samen te zoeken naar de juiste woorden, de juiste beelden. Je gaf je helemaal, om je idee te realiseren in een echt huis. Als ik er nu op terugblik, is het bijna profetisch: jij moet je toen al gevoeld hebben als Alice, in een wereld die nu eens veel te groot, en dan weer benauwend klein was. Je probeerde dapper al die onbekende situaties te trotseren, altijd het uiterste van jezelf te geven, omdat goed niet goed genoeg was, omdat je altijd nog beter wou. Iedereen stond vol bewondering voor jouw fantastische onderneming. Je hebt zo hard je best gedaan, zoveel prachtige ontwerpen gemaakt. Het huis van Alice gaf bezoekers een wereld waarin je verloren mocht lopen. “Geen tijd, geen tijd.” zei de haas, maar jij nam je tijd. Voor het tranenmeer van Alice had je zakdoekjes gemaakt waarop je borduurde: “Droog je tranen.” Ik heb zo’n zakdoekje bewaard, altijd gekoesterd, nooit gedacht dat ik het op een dag zou gebruiken om afscheid van je te nemen. Je was zo’n fantastische madam, Vanessa, zo getalenteerd en tegelijk zo kwetsbaar. Je wist mensen diep te raken, omdat je in het diepste van jezelf voorde om via je grafisch werk en je illustraties te spreken. Dat dit gesprek nu verstomt doet verdomd veel pijn. Maar in mijn herinnering zal jij altijd die kleine, dappere Alice zijn, die haar weg zocht in deze ongrijpbare wereld. In mijn hart is er voor altijd een kamertje, speciaal voor jou. Waar je ook bent, het ga je goed. An

luk duflou schreef op oktober 21, 2020 at 17:47:

Houtsnede is de kunst van de essentie. En zo zien we in al je prenten, lieve Vanessa, vanaf de eerste: talent & liefde & poëzie. En toen je op Sint Lucas tekenen gaf: talent & liefde & poëzie. Vanessa = talent & liefde & poëzie.

Lot Wens schreef op oktober 21, 2020 at 16:35:

Nes, in de vreugde van lichtgroene blaadjes en kleine bloemen, in de stilte van het moment. Dank voor al je pracht: we vergeten het nooit. De rust is je gegund. De wereld zal je missen. Ik denk aan jou en iedereen die je kent.

meukens-jacobs schreef op oktober 21, 2020 at 16:24:

Geachte familie van Vanessa , De mens tracht steeds alles te kunnen verklaren . Sommige zaken zullen we nooit begrijpen . Innige deelneming met dit zwaar verlies . hugo & jacky Kroon 58

lea verdonck schreef op oktober 21, 2020 at 14:00:

aan gans de familie onze oprechte deelneming in deze zeer moeilijke tijden veel sterkte lea en Roger

Mon en Wieza Snyers - Verbinnen schreef op oktober 21, 2020 at 14:00:

Veel sterkte en troost voor Rita en Gust en aan gans de familie

Lisbet Boeckx schreef op oktober 21, 2020 at 13:50:

Lieve Nes, we leerde elkaar nog maar net kennen in volle lockdown via je lieve buurvrouw Kelly. We woonden al 6 jaar achter elkaars hoek , maar onze creatieve geestjes hadden elkaar nog niet gepasseerd. Wij leerde je kennen en het klikte meteen op alle vlakken.' Creative souls think alike!' Het was alsof we je al jaren kende. We waren direct welkom bij je . Na onze eerste ontmoeting zei ik meteen "Dat wordt een vriendin!" We hebben nog een fantastische zomeravond met je gehad en als we op reis waren ben je meteen zo lief voor onze poesen komen zorgen. Ik hoorde je nog in september en wist dat het niet goed ging, maar je hebt daar echt geen idee van ..hoe erg het dan echt gaat... Veel te kort , maar toch merci dat we je mooie ziel mochten leren kennen. Er heerst nu een soort van surealistisch gevoel. We gaan je erg missen en onze mooie herinneringen aan je koesteren. Rust nu maar zacht lieve Nes... Veel sterkte voor de familie en vrienden. Dikke knuf Lisbet, Tim en Jaro

Hugo Puttaert schreef op oktober 21, 2020 at 12:42:

Lieve Vanessa, ik kende je als student, als illustrator, als collega. Met je warme en optimistische blik. Met je tomeloze energie. Met je worstelingen, die ik amper of niet zag. Dit laatste treft mij bijzonder. Weet dat er vele mooie mensen je zijn voorgegaan. En als er iets na dit leven zou bestaan, dan kan dit alleen maar beter zijn, dan deze soms zo boze en harteloze wereld. Sterkte en warmte ook aan al je naasten en wie je lief heeft. Laat de koestering van je unieke persoonlijkheid een helende troost voor hen zijn.

Carl Depauw schreef op oktober 21, 2020 at 12:00:

Lieve Nes, je bent nu weg van die Grote Boze Wereld. En dan laat je zo veel achter voor ons: vooral die talrijke onvergankelijke creaties, door je fijne handen, met kracht en een portie niet te evenaren verbeelding uit hout gesneden. In een grote dankbaarheid kijken we daar nu naar, en genieten er volop van. Schoonheid die verzacht, puurheid die blij maakt, talent dat inspireert, veel van jezelf dat ons zo dicht bij je brengt. En dan vraagt een mens zich af, waarom toch Nes …

Andreia Barbosa schreef op oktober 21, 2020 at 11:47:

Vanessa a being with a brilliant aura. Despite our brief interaction, I was very pleased to meet and work with her. The world is now poorer. My condolences and a lot of strength for all the family and friends. Vanessa, you will always be with us. With love, from Portugal.

Vanessa Joosen schreef op oktober 21, 2020 at 11:35:

Dag Vanessa, dag lieve naamgenoot. Woensdag was een bijzonder droevige dag voor de Vlaamse jeugdliteratuur, die met jou een van haar meest getalenteerde jonge illustratoren verliest. Ik bewonderde de combinatie van kracht en kwetsbaarheid in je werk, en begrijp nu dat dat ook een combinatie is die je in je leven hebt meegedragen. Het verdriet om het verloren talent wordt verzacht door het unieke werk dat je achterlaat. Ik hoop dat je familie en vrienden troost vinden in mooie herinneringen en dat jij de rust hebt gevonden die je zocht.

Lode Coen schreef op oktober 21, 2020 at 11:12:

Vanessa, woorden schieten te kort om te beschrijven wat je voor ons betekende. Ik vergeet nooit de vernieuwende, diepgaand poëtische video art die je maakte in mijn lessen. Onmisbaar en onvervangbaar. -Lode Coen

Lidia Sterck schreef op oktober 21, 2020 at 10:40:

Nes, Ik kan het steeds niet geloven. Maar ik hoop dat je rust en geborgenheid hebt gevonden. Je was veel te zacht en te fragile voor deze wereld. En toch zo sterk... Waarwel meisje. X

linda gils schreef op oktober 21, 2020 at 09:08:

Wat een schok ... Ik herinner me onze ritjes op de trein van en naar school, zo'n lief en zacht meisje. Jouw persoonlijkheid heeft me destijds zo hard beroerd dat ik je na al die jaren nog steeds met warmte volg op facebook. Gewoon om te zien waar je mee bezig was en wat je deed. Wat een verlies.... Ik wens iedereen die Vanessa graag ziet heel veel sterkte en moed om te leren omgaan met dit verlies. En Vanessa, jou wens ik alles wat je zocht. x

Cäcilia schreef op oktober 20, 2020 at 23:51:

Liefste Vanessa, het is veel te lang geleden, je sprankelende oogjes, je stralende glimlach, kleine verf spettertjes ergens in je haar of op je kleren, je zachtheid , passie, talent en natuurlijk die oneindig grootte hart.Vanessa een paar persoonlijke woordjes voor jouw van mij :Spinvis, Pink Moon, dansen tot in de vroege uurtjes op de boot, lange tetterende telefoongesprekken, je klein autootje, samen intens verdiept in een eigen wereldje in de doka ruimte van St Lucas, rommelmarkten, etentjes met jouw en nog 3 top dames van St Lucas,... Ik zal die momenten koesteren en jou nooit vergeten. Rust zacht and Dream away, Vanessa let your dreams run wild xxx

Jozias schreef op oktober 20, 2020 at 23:34:

Lieve Vanessa, wat heb je nú gedaan...? Ik zag je mooie glaswerkjes deze zomer, en ik dacht dat de zon weer scheen. En nu ben je weg ... Geen mooie houtsnedes meer, geen lieve lach, geen grapjes, geen tuin, geen drukkersverhalen ... Jij kwetsbaar vogeltje... Waarom moeten de zachtste zielen altijd het meeste lijden? Deze harde wereld ... om wat? Is hardheid een deugd? Ik zal je missen. Maar al het schone dat je maakte blijft. En misschien leert het ons iets.

Tom Schoonooghe schreef op oktober 20, 2020 at 22:07:

Lieve Vanessa, dankbaar ben ik, dat ik je heb leren kennen, daar op onze gezamenlijke expositie in Boechout en de vele momenten ervoor. De laatste keer dat ik je zag was aan je deur, bij dat mooi gesneden huisnummer van je. Kon ik maar, had ik maar... Je inge-inkte houtblokken lijken gegraveerd met een ultrafijn pennetje, zo gevoelig, zo broos en toch vol intense kracht... Je boeken krijgen hier een extra plaatsje. Heel veel sterkte aan familie en vrienden.

Sofie De Schutter schreef op oktober 20, 2020 at 22:01:

Dag Vanessa. Dat is al heel lang geleden, terug naar Sint Lucas. Af en toe kwam je nog eens door mijn hoofd geflitst. Dat gebeurt bij inspirerende persoonlijkheden als jij. Dan moest ik telkens denken aan je boekje over een klompenmaker en je geweldige houtsnede van een klomp die rechtstreeks uit een boom gesneden werd. Ik moet die verleden tijd hier eigenlijk uithalen want ik ga met tijd en stond altijd aan die klompen en aan jou blijven denken. Dag Vanessa.

Geert Vervaeke schreef op oktober 20, 2020 at 20:51:

Lieve Vanessa, zo ondenkbaar zo moeilijk te vatten. Ik zie je nog zitten tijdens onze gespreken over je masterproef “Insomnia”. Ik vroeg je nog of dat niet te veel van je vergde, zo hele periodes niet kunnen slapen? Nee, voor jou was het een moment van verstilling en uiterste concentratie. Wat ook reflecteerde in een schitterende publicatie vol vredig slapende mensen. Zo talentvol. Nu mag je vredig de slapeloze nachten inhalen. Slaap zacht in een warmere wereld…

Charlotte Landuyt schreef op oktober 20, 2020 at 18:55:

De wereld is nog groter en ingewikkelder geworden met jouw vertrek, ook voor diegenen die je maar heel kort gekend hebben. Merci voor je talent. Veel steun aan familie en vrienden. Slaapwel.

Jos schreef op oktober 20, 2020 at 18:01:

Ik herinner me superfijne ontmoetingen vol aanstekelijk enthousiasme en goede gesprekken. Je was ook iemand die de liefde voor creatie en schoonheid van objecten en verhalen als geen ander kon delen. Het is helaas een tijd geleden dat onze werelden elkaar kruisten, maar het is toch een groot gemis, rust zacht.

ties schreef op oktober 20, 2020 at 17:43:

Wat een schok, wat een verlies. Ik kende haar van school, waar het toen al duidelijk was wat een talent ze had. Haar prachtige slapende mensen voor haar eindwerk. Ik herinner me oa ook het geweldig project voor Stormopkomst, het levensechte huis van Alice. Maar daarnaast was ze ook zo een lieve, enthousiaste, warme, mooie persoon. Mijn gedachten gaan naar haar familie een vrienden, veel warmte en sterkte voor jullie. Slaap zacht Vanessa

Britt schreef op oktober 20, 2020 at 16:42:

Verschrikkelijk nieuws, maar hoop dat je ergens bijzonder en warm terecht bent gekomen. Ik kende je als klasgenoot in St. Lucas en je wijze en bemoedigende woorden blijven me nog altijd bij. Je was een inspiratiebron en voorbeeld, zowel als mens, in het leven, als met je werk! 😥😥😥 Een groot verlies...

Sanny en Tim schreef op oktober 20, 2020 at 16:24:

Dag Vanessa. Dag lief talent. Liefst aan al wie je onvermijdelijk lief had. x

Arpaïs schreef op oktober 20, 2020 at 15:18:

Ik zal me je grote, heldere, fonkelende ogen blijven herinneren. Ze hebben je prachtig werk laten maken. Ze hebben veel gezien. Dat het nu zacht, vredevol en warm om je heen mag zijn.

Sofie De Pauw schreef op oktober 20, 2020 at 15:02:

Jammer dat je deze lofzang niet meer kan aanschouwen . Sterkte aan de mensen waarvoor het nooit meer hetzelfde zal . X

Ann schreef op oktober 20, 2020 at 14:30:

Herinneringen.. veel herinneringen. Een schattig meisje met blonde haartjes, dartelend over de turnvloer... heel wat talent! Soms kwetsbaar, soms bang en onzeker... maar met je zus en je turnmaatjes werd jij altijd sterker en beter. Een echt talentje.. herinneringen..! Ook al zag ik je niet meer.. ik volgde je van op een afstand.. kijkend naar jouw schitterende, creatieve creaties. Liefste Vicky en familie, trek je op aan alle mooie dingen. Laat je zus verder leven in alle mooie herinneringen en vertel over haar tegen je dochtertje.. Ze zal altijd dicht bij jou zijn! Dikke knuffel.

Pia schreef op oktober 20, 2020 at 14:00:

Gek dat je heengaan me raakt alsof ik je persoonlijk kende. Ik ken enkel je werk... Ik weet wel hoe het is om onlosmakelijk verbonden te zijn met donkere gedachten. Gek genoeg zijn die vaak ook de motor achter een kunstenaar. Jij bent waarachtig de kunstenaar die een ander raakt en inspireert. Zelfs zonder je te in werkelijkheid te kennen zal ook ik je nooit vergeten.

Frans & Gerda schreef op oktober 20, 2020 at 13:45:

De wereld stond plots stil door dit droevig nieuws Waarom "Vanes".....? Dank dat we je vanaf je kleuterperiode hebben mogen leren kennen, toen al een kunst talent in wording, zoveel momenten samen van genoten. Jij - "Ness"- Vicky, ons Sil en ons Sab, hartsvriendinnen, turnmaatjes, samen feesten, mekaars geheimpjes toevertrouwen. Super was dat, onbezonnen, jeugdig en genietend. "Vanes", het leven viel je te zwaar, je zocht en vond een uitweg, een bevrijding voor jou, voor jouw dierbaren was jouw leven echter veel te kort, een immense pijn die hun hart doorboort. Jouw mama & pap, je 2 broers, jouw tweelingzus Vicky, haar ventje Sven en jouw metekindje Tirza, een blijvend verdriet, hun leven lang. Het zal nu allemaal anders zijn, nu jij er niet meer bent. Het ga je goed "Vanes" speel daar maar met onze Warre. Een knipoogje van ons.

Evi schreef op oktober 20, 2020 at 13:44:

Lieve nichtje, Ik ben sprakeloos.. dit valt niet in woorden te vatten. Ik hoop dat je de rust gevonden hebt die je zocht. Ik herinner me de ontelbare vele zondagavonden samen. Van spelen in het hooi, tot maken van dansjes, loop- en turntrainingen, samen rond de tafel om boontjes te kuisen,... Ik hoop dat je ergens onder de vleugels van moemoe en vava bent. Ik wens het je echt toe. In betere handen kan je niet zijn. Heel veel kracht en sterkte wens ik Vicky, Sammy, Davy, tante Rita en nonkel Gust. Slaap zacht Vanessa

Chris Cools schreef op oktober 20, 2020 at 13:30:

Lieve Vanessa Ik heb je op Sint Lucas gekend als student en collega. Gedreven, lief en kwetsbaar. Het doet pijn om op deze manier afscheid van jou te nemen. Veel te jong en veel te vroeg! Rust zacht in een zachtere en warmere wereld!

Nele Lauryssen schreef op oktober 20, 2020 at 12:20:

Vanessa, 2 jaar geleden leerde ik je kennen als een lieve, zorgzame collega met sprekende ogen en bakken talent. Achter die prachtige muur van creativiteit en enthousiasme schuilde helaas ook een andere wereld, één die veel te hard en te donker was. Schoenen uit en rust nu maar, zonder zorgen, op jouw eigen magische plekje.

Ben schreef op oktober 20, 2020 at 11:17:

Vanessa, we kenden elkaar amper, en hadden slechts een aantal vluchtige ontmoetingen in de gang of het atelier op school... maar dit nieuws raakt me erg diep. Ondraaglijk leed kan genadeloos zijn. Rust zacht, en zweef in zorgeloze vrede x

Annemie schreef op oktober 20, 2020 at 11:04:

Helemaal van de kaart door dit nieuws, ook al is het al van de lagere school geleden dat we elkaar zagen en samen plezier maakten. Het was een reuze leuke tijd samen. Ik koester ze nu des te meer als mooie herinnering. Lieve Vanessa, rust zacht xxx Lieve familie, veel sterkte en knuffel xxx

Jakob Friis Storborg schreef op oktober 20, 2020 at 11:01:

Lieve Vanessa. I remember my first of many visits in Antwerp back in 2013. I was about to enter the apartment of Hannelore for a Couchsurfing stay. In Lange Leem Straat the softest, lightest and most innocent voice spoke to me in Flemish, assumingly asking if I was there for the dinner. I was. And we went on to build a warm friendship over the years, you and I. You were always inspiring, always fragile, always strong. I miss you. Sov sødt. xx J

Liliane en Marc Moens De Staebel schreef op oktober 20, 2020 at 10:29:

Alle steun en warmte gewenst die nodig is in deze moeilijke tijd.

Ilke Callebs schreef op oktober 20, 2020 at 10:24:

Lieve Vanessa, we hebben elkaar bijna niet meer gezien na onze tijd in Sint Lucas. Maar onze lessen samen in de klas bij Luc, zal ik niet snel vergeten. Ik keek telkens uit naar jouw mooie tekeningen en was er elke keer opnieuw door betoverd. Verschillende boeken in de kast staan de pronken met jouw illustraties en worden regelmatig boven gehaald als ik zelf wat vast zit in een projectje. Je gaf me inspiratie door je tekeningen en ik volgde je graag mee vanop een afstandje. Je gaat hard gemist worden, zelfs bij veel mensen die je niet goed kende. Hopelijk vind je nu rust en kan je naar jouw eigen betoverende wereld.

Caroline Vermeir schreef op oktober 20, 2020 at 10:23:

Lieve Vanessa, Ik kende jou niet maar je zag er een warm persoon uit. Het doet me pijn dat we in deze harde tijden zo’n artistiek talent verliezen. Rust zacht

Sebastiaan Van Doninck schreef op oktober 20, 2020 at 08:29:

Lieve Vanessa, die boswandeling in Bohan samen, de emotionele band die we toen voelden, het wederzijds ontzag voor elkaars werk. Je stroom van troostende woorden na mijn ongeluk, je enthousiasme met de studenten, je prachtige sprookjes, je schalkse blik en spontane lach. Wat ga ik dit missen. Ik zal je nooit vergeten. Het ga je goed daar.

Saskia De Potter schreef op oktober 20, 2020 at 07:40:

Liefste Nes, 2,5 jaar lang was je mijn collegaatje... We zagen elkaar niet elke week, maar de momenten dat we samen waren wisten we veel te vertellen, konden we eens filosoferen over het leven...Je legde af en toe ook eens een aangename verrassing of creatie van jou op mijn bureau...Ik ga je missen...rust zacht lieve meid❤😘

Marleen Claes schreef op oktober 20, 2020 at 07:37:

Nesje, Intussen is het bijna 4 jaar geleden dat ik je gezien heb. Maar de maanden die we samen doorgebracht hebben waren intens. Wij hebben veel verdriet gedeeld veel over boeken gepraat maar vooral ontzettend veel gelachen. Zo ga ik jou herinneren. Ik kan het nauwelijks geloven dat je er niet meer bent. Ik heb hier nog een prachtig werk van jou hangen dat je speciaal voor mij gemaakt hebt. Ik ga dat nog meer koesteren. Lieve, kleine, kwetsbare Nes ik hoop dat je rust gevonden hebt.

Bert Vanmaele schreef op oktober 20, 2020 at 03:17:

Vanessa, ik heb je nooit gezien maar wel veel over je gehoord. Je had het hart van mijn dochter veroverd, je was iets heel speciaals voor haar en voor je vriendenkring, je laat een grote leegte achter...

Pierre Biasino schreef op oktober 20, 2020 at 00:14:

Lieve Nes, Lieve Collega, Ooit hadden we een droom... we lieten ons gaan in onze verbeelding... We kopen een bus.... we rijden er scholen mee af met onze "droomvoorstelling".... Jij zou 'verbeelden' wat ik 'verhaalde'... je weet wat ik bedoel.... jouw beeld mijn verhaal... ergens begrepen we elkaar... Heb rust......

Pieter Boels schreef op oktober 19, 2020 at 23:46:

Lieve Vanessa, na St Lucas hebben we mekaar niet meer vaak gezien. Zelfs daarvoor spraken we maar weinig. En toch, toch voel ik dat ik hier iets wil schrijven. Omdat er niet veel nodig was om een blijvende indruk na te laten. Zo veel fragiele, poëtische mooiheid, te puur voor deze wereld misschien. Ik zal me altijd jouw prachtige slapende mensen herinneren, en hoop dat je nu zelf de rust gevonden hebt die je altijd al verdiende. Sommige mensen zijn gemaakt voor de hemel. Slaap zacht x

Emanuel schreef op oktober 19, 2020 at 23:09:

Lieve jij. Dankjewel. Om de fijne ontmoeting al een paar jaar geleden, het geloof dat elfjes toch nog dwalen door een volwassen leven. Om de zachtheid, te zacht, in een harde wereld, te hard. Om je prachtige werk, je heerlijke genot wanneer je sprak over je sprookjeshuis, je liefde voor meubels met een hoekje af. Velen blijven geschrokken en verdwaasd achter bij het nieuws, zo ook ik. Maar zullen we er samen een belofte van maken, om de wereld na jou toch een heel klein beetje te plooien naar jouw wens, een blad te vouwen tot een vliegertje naar jouw voorbeeld, jij schone mens. Een heel warme knuffel voor iedereen die dicht bij haar stond.

Michel vanTergouw schreef op oktober 19, 2020 at 23:00:

Beste Vanessa, Wat een verschrikkelijk nieuws! Jaren lang erg fijn met je samen gewerkt als collega bij Vasa International. Rust zacht lieverd! De vrouw die altijd in de kleermakerszit zonder schoenen op kantoor zat zullen we nooit vergeten! 😢 Michel van Tergouw

Tina Peeters schreef op oktober 19, 2020 at 22:58:

Lieve Vanessa, Je schoenen uit.... voelen. Zien...creëren...beleven. Graag zien... en laten zien. Zo zal ik je herinneren... Niet veel woorden, veel gedachten... dikke kus Vanessa In mijn hart.

Hans Lenders schreef op oktober 19, 2020 at 22:51:

Lieve Nes, ik heb zonet het vreselijke nieuws vernomen. Sprakeloos. Dit valt zo ontzettend moeilijk in woorden te vatten. We hebben elkaar voor een korte periode, maar intens lief gehad. Je was zo puur, vol van warmte, vol van liefde...jij, intens mooi mens. Je liefde leek bij momenten te groot voor deze wereld. Ben ontzettend dankbaar voor de intense, mooie maar korte momenten die de samen hebben beleefd. Ben ontzettend dankbaar dat we elkaar zijn tegengekomen en dat ik je heb mogen leren kennen... en voor even zelfs samen onze levens hebben gedeeld. Ik zal die momenten koesteren en jou nooit vergeten. Rust zacht, lieve Nes. Xxx

Nathalie Halans schreef op oktober 19, 2020 at 22:29:

Lieve ouders, zus en allen die Vanessa lief had! Ik ben haar overbuurvrouw, en kende haar slechts van ziens. Ik heb Vanessa 1 keer ontmoet bij de house warming van mijn buren. Wat schuilt er achter de gevels van onze buren? Na wat ik hier heb mogen lezen, een wonderbaarlijke vrouw met ongelooflijk veel talent. Geen idee dat ik zo 'n creatieve, begeesterde buurvrouw had. Maar ook een vrouw die vocht met het leven en hierdoor opgeslokt werd. Het heeft mij wel doen nadenken over " wat gebeurd er aan de andere kant van mijn straat". We zijn zoveel bezig met ons eigen leven, ons eigen verdriet dat we soms niet verder kijken. Ik had haar graag gekend! Lieve familie, ik wil jullie heel veel steun betuigen met dit ongelooflijk verdriet!

Sacha schreef op oktober 19, 2020 at 22:18:

Hey Vanessa, ik leerde je jaren geleden kennen als de zus van Sammy. Weet je nog, toen je voor onze eerste band de Slinky maakte? Dat gekke rode popje dat prompt onze mascotte werd en waar je meteen wat pins van maakte. Je kwam ook naar ons tweede muzikaal project kijken en je had een even goede muzieksmaak dan je broer. De wereld is klein zo bleek toen je met vrienden van me op Sint Lucas had gezeten. Je groot talent was toen al duidelijk. Ik kende je niet goed genoeg om te weten waar je mee worstelde, ik zag wel dat je het hart op de juiste plaats had. Helaas gaan we je niet meer tegenkomen op goeie, leuke concertjes. Met veel plezier geef ik je nog wat muziektips mee op je eeuwige reis. Geniet ervan en rust zacht. X

Erik en Caroline schreef op oktober 19, 2020 at 22:13:

Liefste Vanessa, ook al hebben we elkaar niet vaak ontmoet, toch herinneren we jou als een lieve dame die kon genieten van kleine dingen, van de natuur (herinner ons kajak avontuurtje deze zomer). Aurélie vond het zo geweldig om samen met jou en Tirza takjes te gaan rapen en creatief bezig te zijn! Rust zacht daarboven xxx Heel veel sterkte aan Vicky, Sven, Tirza, Rita en Gust en de rest van de familie.

A. Ionita schreef op oktober 19, 2020 at 21:57:

Super lief, zacht stemmetje. Poppen wangetjes, mooie illustraties. Rust zacht Nes.

Sofie Van Sande schreef op oktober 19, 2020 at 21:33:

Dag Vanessa, Met lindehout, gutsen en drukinkt kon jij toveren en betoveren. Je was geestig, gepassioneerd, zacht en lief als een sprookjesprinses. We maakten plannen voor Doornroosje. Slaap zacht. Heel veel sterkte aan jouw familie.

Patricia Bellens schreef op oktober 19, 2020 at 21:26:

Lieve Rita en familie, Veel liefs en sterkte 💫

Eva Mouton schreef op oktober 19, 2020 at 21:24:

Dag Vanessa, ik kende jou niet, maar je naam wel. Ik vind het een mooie, met dezelfde klinkers in voor- en familienaam. En je werk ken ik natuurlijk ook. Zo schoon. Het zal hier altijd blijven. Rust zacht.

Patrick Oostvogels schreef op oktober 19, 2020 at 21:16:

Lieve houtsnijdertje, Rust zacht, je talenten zijn je al voor gegaan. Ieder die je ooit gekend heeft zal je nooit vergeten. Het gemis, het verdriet zal worden gedragen door velen. Je bent, je blijft

Lien schreef op oktober 19, 2020 at 21:08:

Lieve Vanessa, ik herinner me heel goed jouw eindwerk op Sint Lucas, waar we samen afstudeerden. Boekjes en blaadjes boordevol schetsen van slapende mensen. Je vertelde erover en het enige wat ik kon denken was: hoe kan je zo lief en enthousiast en mooi zijn als je zo'n slapeloze nachten hebt? Heel veel liefs voor iedereen die je zo graag ziet en voor jou: droom zoet en slaap zacht. x

Wim Paeshuyse schreef op oktober 19, 2020 at 21:05:

Het is lang geleden dat we elkaar nog zagen, maar ik volgde wat je deed. Het was prachtig om te zien hoeveel leven, speelsheid en beweging jij in je houtsnedes kon steken. Het was zo’n intense schoonheid dat ik er stil van werd. Het is altijd zoeken om als kunstenaar je eigen ding te kunnen doen. Daar keek ik bij jou naar op. Jij deed je eigen ding en dat lukte. Dat vond ik fantastisch voor jou. Hopelijk vind je rust. Liefs.

Sanne Van Laer schreef op oktober 19, 2020 at 21:00:

Ivan toch, zo jammer dat je leed ondraaglijk geworden was. Jouw natuurlijk authenticiteit die voor jou misschien meer een vloek dan een zegen was in onze maatschappij, werkte toch enorm inspirerend en zal mij altijd blijven verwarmen. Ook jouw aanstekelijke bulderlach in het Huis van Alice vergeet ik niet. Oh dat waren toch plezante tijden! Slaap zacht Nes, en bedankt om zo'n geweldige vriendin te zijn geweest voor ons Jo! Xxx Mijn gedachten gaan in deze dagen ook extra uit naar de familieleden en vrienden. Mogen jullie de nodige steun vinden bij elkaar. X

Michel Van Beirendonck schreef op oktober 19, 2020 at 20:49:

Lieve Vanessa, twee jaren geleden kwam je ons - studio illustratie Sint Lucas Antwerpen - plezieren met je kennis, kundigheid en onmeetbare enthousiasme in een volle week hoogdruk. Met fonkelende oogjes en een begeesterde guitigheid wist je ons én de studenten te 'betoveren'! Verrukkelijk! Rust, droom en slaap zacht.

Tine Segers schreef op oktober 19, 2020 at 20:45:

Lieve Vanessa, dank je voor alle schoonheid en verbeelding. Rust zacht. X.

Caroline Conception schreef op oktober 19, 2020 at 20:31:

Lieve, lieve Vanessa... Ik leerde je kennen op de middelbare school via je tweelingzus Vicky of Vix. Fijnbesnaard, elegant, lief, mooi en mysterieus... zo zal ik je altijd blijven herinneren. Dankbaar voor de weinige momenten dat ik je heb mogen kennen. Door jou heeft Luna mooie herinneringen aan een fotoshoot voor kinderkleding. Door jou koop ik elk schooljaar 25 linomatjes om mooie drukwerkjes te maken met de klas nadat we ons lieten inspireren door jouw prachtige kunstwerken. Het stond nog in mijn to do-list... Vanessa nog laten weten dat het doorgaat, die houtsnede als cadeau voor mijn man. Gisterenavond stond de wereld stil en beelden van vroeger speelden af in een herhaalde loop. Ik herinner me een turnshow op een liedje van Faithless en hoe geweldig ik het vond dat jij en Vix zo'n getalenteerde tweeling vormden. Je koos voor een plaatsje in de hemel. Van beneden af zal ik altijd naar je op blijven kijken zoals ik altijd heb gedaan. Liefs, Caroline en Luna. Troostende knuffels aan Vix, Sven en Tirza.

Karel schreef op oktober 19, 2020 at 20:23:

Nes, een korte tijd heb ik van je mogen houden. Een tijd die ik nimmer vergeet. Je was zo fragiel en kwetsbaar maar zo intens, zo puur, zo om te beminnen. Alle liefs.

Inne Vervoort schreef op oktober 19, 2020 at 20:17:

Lieve Vanessa, Ook al was te je te kort op deze aarde, je aanwezigheid was van onschatbare waarde! Zoveel talenten maar toch zo moeten vechten... Hopelijk heb je nu de rust gevonden die je zocht. Heel veel sterkte Vicky & familie!

Els Luyten schreef op oktober 19, 2020 at 19:51:

Beste Vanessa, Je kent me helemaal niet. Ik heb vorige week de eer gehad jouw zus voor de eerste keer te leren kennen omdat ze een nieuwe collega is van me. Ik heb maar heel even gebabbeld met haar maar ze zei in die tien minuten van dat gesprek al meteen dat de band met haar tweelingzus zo speciaal is. Dat is me meteen zo bijgebleven. Ik vind het heel jammer dit nieuws te horen en ik kan alleen maar zeggen dat we goed voor jouw zus gaan zorgen, zo goed als we kunnen. Veel sterkte aan Vicky en de familie.

Sander Van de Vijver schreef op oktober 19, 2020 at 19:19:

Vanessa, je maakte prachtige virtuoze verfijnde houtsnedes, die ik vaak aan studenten toonde. Dat zal ik - met meer bewondering dan ooit - blijven doen. Een omhelzing.

Annemie Berebrouckx schreef op oktober 19, 2020 at 18:34:

Liefste Nes, We hebben elkaar voor het eerst ontmoet toen ik een lezing gaf op Sint Lucas. Na afloop hadden we een fijn gesprek en vertelde je vol passie over je Alice in Wonderland project. Ik vond het geweldig! Jij was Alice in je eigen Wonderland! En zo zal ik je altijd blijven herinneren... Rust zacht. Droom zacht. Veel liefs en sterkte voor iedereen die jou liefheeft.

Marieke schreef op oktober 19, 2020 at 18:30:

Lieve Vanessa, Zo vaak heb ik over jou horen vertellen en we ontmoeten elkaar verder maar kort. Vorige zomer gingen we eens zwemmen in een put dicht bij je zus thuis. Maar toen was het contact wat vager. Tot deze zomer op Siens verjaardag. Het was gek genoeg insgelijks dat het goed voelde en heerlijk om met jou te praten. Zo open, warm en oprecht. De mooiste zomerdag van 2020. Met gekke opblaaskussens die je bij had ronddobberen rond het fort van Oelegem. En daarna heerlijke BBQ. Ik heb daarna nog vaak aan je gedacht, dat ik je eens zou moeten sturen. Ik heb het niet gedaan. En wat vind ik dat jammer. Want het kwam vaak in mijn hoofd 'wat een leuke vriendin erbij gaat Vanessa zijn'!. Ik ben dankbaar dat ik jou heb mogen ontmoeten en jou toch heel even dichtbij heb gekend. Overduidelijk waarom jij en Hannelore zo'n hartsvriendinnen zijn. Ik beloof er voor Lorie en Sien te zijn. Dat je zachtheid mag vinden en omringd mag zijn met alle warmte die je ook in je draagt. Liefs, Marieke

Koen T'Sijen schreef op oktober 19, 2020 at 18:01:

Dag Vanessa, ik herinner me nog onze warme ontmoeting op je tentoonstelling in ons Boechoutse theater Vooruit, samen met Tom. Hoe mooi. Hoe getalenteerd. Nog niet zo lang geleden kocht ik een boekje van Dimi, Wolinoti, het houten kind, met jouw illustraties. In het boek of naar je werk kijken wordt nu anders. Met een tristesse in de bewondering voor je illustraties. Je werd heel terecht door de cultuurraad van Boechout genomineerd voor de Prijs van Culturele Verdienste. Je verdient die postuum. Je leeft nu verder in je kunst. Kunst die nog vele mensen zal verwonderen. Warme groet, Koen

Nele Van de Velde schreef op oktober 19, 2020 at 16:48:

...Enkele goede maanden geleden maakte ik een ets, wellicht één van mijn mooiste tot dusver. Een collega merkte op dat 'de sfeer' van deze prent veel weg had van 'de tuin uit Alice in Wonderland'. Onwillekeurig maakte ik meteen de connectie met jou. Er waren nog lege, witte plekken in de prent: vlinders, en ruimte voor een portret in de schaduw... van jou. Ik overwoog sterk de idee om de print als verrassing te maken voor jouw verjaardag. Ik zou al mijn moed bij elkaar sprokkelen en het werk persoonlijk komen brengen, ondanks het feit dat we elkaar in al die jaren niet meer gezien noch gehoord hadden. En toen... We zaten samen in de klas tijdens onze jaren op Sint Lucas. JIJ maakte deze periode onvergetelijk voor mij en voor zovele anderen. Je bracht ongelooflijk veel KLEUR in mijn bestaan dankzij jouw positivisme, enthousiasme en luisterend oor. Ging het een keertje wat minder of was er een struggle voor mij? Jij stond (letterlijk) klaar met open armen. De perfecte coach... die nu kennelijk zelf dringend coaching nodig had. Maar de verdedigingslinie heeft gefaald. Waar waren wij toen jij ONS nodig had? In al die jaren ben je 'nooit' uit mijn gedachten geweest. Jij hebt een bijzondere plaats in mijn hart verworven, en voor mij is dit voorgoed. Mijn hart voelt nu als een grote, lege kuil en ik ben nog altijd licht in chock. ALLES had je in je: goedheid, schoonheid, talent (één van de grootste talenten in de boekenwereld, maar ook nog op vele andere vlakken), warmte, zorg, dynamiek, intelligentie, vreugde, een 'uitzonderlijk' gevoel voor goede smaak en esthetiek, ongelooflijk goede humor, enz... Kortom, je was de meerdere in zovele zaken. De 'lijm' die de klas samenbond. Ik blijf het een geweldige eer vinden dat ik bij jou in de klas zat. Ik koester jouw meesterwerken zorgvuldig in mijn boekenkast, waaronder één gesigneerde versie. Ik leef in mijn hart vooral mee met jouw familie, ouders, tweelingzus, broer en nichtje. Zij moeten vooral beseffen dat Vanessa echt wel een héél bijzondere, unieke en bovenal 'authentieke' vrouw was. Draag zorg voor haar fantastische artistieke nalatenschap, want het is het resultaat van een 'bezielde' creativiteit van de bovenste plank. Komende generaties beeldende kunstenaars kunnen en zullen hier nog héél veel van opsteken. Het ga je goed Vanessa! Sterkte! xxx Nele Van de Velde

Sonja Verswijver schreef op oktober 19, 2020 at 16:34:

Oh wat een groot verlies, zo jong nog. Wat er is gebeurt weet ik niet maar mijn wens is heel veel sterkte aan al de nabestaanden in deze moeilijke tijden. Iemand dierbaar verliezen is heftig en doet ontzettend veel pijn. Laat de liefde van deze vrouw een mooie ster zijn aan de hemel.

Françoise Beck schreef op oktober 19, 2020 at 15:40:

Wat een klap, net vandaag sprak ik vol lof over jouw werk als inspiratiebron voor een leerling van me die een prentenboek wil gaan maken, toen las ik dit onwerkelijk bericht. Zo verschrikkelijk jammer lieve meid. Ik volgde je al langer en zag hoe je met je eigen wereldje zo'n mooi tegengewicht kon brengen met kleine dingen, met schoonheid. Ik ga dat blijven onthouden... rust zacht x

Karine schreef op oktober 19, 2020 at 15:38:

Lieve Vanessa, ook al zagen wij mekaar niet veel, ik genoot altijd van je mooie posts met je creatieve werken, je gezellige huis vol planten of je zalige momentjes met Tirza of met je vrienden. Ik herken jouw creativiteit in mijn dochter waardoor ik altijd een beetje aan jou zal blijven denken als zij weer eens een mooi werkje tevoorschijn tovert. Ik hoop zo hard dat je ginder de rust hebt gevonden, daar waar de harde wereld je niet meer zal raken. Liefs, Kurt, Karine, Elias en Viktor

Helou schreef op oktober 19, 2020 at 14:28:

Liefste Rita en familie, hier zijn geen woorden voor. We wensen jullie ontzettend veel sterkte in deze moeilijke tijden. Veel liefs vanwege het ganse Helou team x

Christine schreef op oktober 19, 2020 at 13:03:

Lieve Vanessa, We ( je zus en ik) hadden het onlangs nog over je. Wat schrok ik van haar berichtje op donderdag. Ook al wist ik een beetje wat er achter jouw lieve, talentvolle, altijd vrolijke, creatieve façade schuil ging, dit komt aan als een donderslag bij heldere hemel. Rust zacht ♥

Micha Hoeylaerts schreef op oktober 19, 2020 at 12:35:

Wat een ongelooflijk droevige noot... We zaten samen op school en even in dezelfde klas. Je deed me perplex staan met je turnkunst in de tuin, je hielp me met mijn laatstejaarswerk,.. ik heb je toen mogen dragen. We tekenden en schilderden verschillende dingen en we prezen elkaars werk. Vanessa, Ik heb je in stilte blijven volgen in je creativiteit, en je altijd blijven bewonderen.

Francis en Marleen schreef op oktober 19, 2020 at 12:30:

Vicky, Sven, Tirza, Rita en Gust, gans de familie: wat een verdrietig nieuws! Zo onwezenlijk. Er zijn geen juiste woorden te vinden. Afscheid nemen in zo moeilijk maar de mooie herinneringen zijn onuitwisbaar. Ze blijven in uw hart en in uw gedachten. Vanessa zal gemist worden maar ze heeft nu rust gevonden. Slaap zacht, Vanessa. Heel veel moed, steun, warmte en troost voor u allen. 💖

Glen Van Looy schreef op oktober 19, 2020 at 12:12:

Het is jammer dat we haar enthousiasme en liefheid zullen moeten missen. Maar ze zal mijn hart blijven verwarmen met de belevenissen die we samen doorgebracht hebben en de mooie dingen die ze gemaakt en bereikt heeft. Ik heb voor haar nog een briefje geschreven, deze zal ik bezorgen aan jou Vicky want ik wist niet welke postzegel ik moest gebruiken voor haar nieuwe thuis... veel sterkte Vicky en familie...

annemie schreef op oktober 19, 2020 at 11:43:

Lieve Nes , je had vanaf onze eerste ontmoeting een plaats in mijn hart veroverd . Voor mij was je een speciaal iemand ,een poppemie met grote dromende ogen , een schatje om in een doosje te bewaren . Ik kijk nog meer met liefde naar de spullen van ons dagje kringwinkelen die hier nu staan en hangen en ik ga je missen Nes , voor mij was je een toppertje . Rust zacht meisje . Veel sterkte aan de familie in deze zware periode .

poelmans julia schreef op oktober 19, 2020 at 11:11:

Moge goede herinneringen het grote verlies verzachten

Bart schreef op oktober 19, 2020 at 10:16:

Ik kende je als de lieve buurvrouw van mijn mama, de moemoe. Ik heb je enkele keren mogen ontmoeten en was steeds onder de indruk van je artistieke inkijk, je artistieke bezig-zijn, jou. Rust zacht, duizendpootje.

Eddy Verschueren schreef op oktober 19, 2020 at 10:05:

Jij kent mij niet. Ik jou wel. Vanop een afstand -social distancing, weet je wel- volgde ik jouw avonturen in houtsnedeland. De carrièreprijs van de Herenthoutse Cultuurraad ging vast en zeker ooit jouw deel zijn. Soon, but not right now. Want zeg nu zelf: je had nog zoveel hout te snijden, zoveel prijzen te winnen ... Slaap zacht, Vanessa ...

Nele schreef op oktober 19, 2020 at 09:35:

Uit het juiste hout gesneden Het zeemzoeterige lindehout Krachtig, maar tegelijkertijd zo broos Spreken jouw beelden Meer dan woorden kunnen zeggen Werden herinneringen En sprookjes gebeiteld Op net netvlies En in de harten Van ons allemaal De bladeren dansen In deze gekleurde herfst En ook jij laat los Laat de bomen kalend achter Wachtend op jouw hand En hart En het blijft Voor altijd herfst Bedankt voor zoveel Warmte en strelingen Voor het oog Om te zijn Wie je was In alle eenvoud Uit het juiste hout gesneden Je zal gemist worden, lieve Nes. Mijn gedachten gaan uit naar jouw familie en vrienden. X

Leen Van Hoof schreef op oktober 19, 2020 at 09:22:

Vanessa, wat een donderslag, ook al heeft het leven ons een ander pad bezorgd, jij blijft wel een deel van mijn jong verleden, waar ik met een ongelooflijk warm gevoel naar terugkijk. Blij dat je laatst ook nog aan mij dacht. Een talent dat weinigen gegeven is, had jij. Een dame waar menigeen naar opkeek. Aan de hele familie en vrienden, veel moed. xx

Loes Verhaert schreef op oktober 19, 2020 at 09:14:

Ooh Vanessa... Vorige maand hadden we plots een gesprek. Nadat we in 2008, na Sint-Lucas, elks een ander weg op gingen. Een lange stilte dus, maar dan plots onverwacht een warm gesprek. Over jobs, over 'ons vak', over vanalles en nog wat.... maar vooral over de ontdekking dat we in dezelfde straat wonen en dat we maar eens moeten afspreken binnenkort. Ookal was die ontdekking kersvers, de straat 'voelt' nu toch plots 'stiller' dan die ooit geweest is... Heel veel sterkte voor je familie en vrienden. Ze mogen zo trots op jou zijn!

Brechtje schreef op oktober 19, 2020 at 09:08:

Ik herinner me je eindwerk op Sint-Lucas: een prachtig getekend boek vol slapende mensen. Ik hoop dat je ziel de eeuwige slaap mag vinden. Veel sterkte voor iedereen die haar graag ziet.

Véronique schreef op oktober 19, 2020 at 08:57:

Rust zacht lieve Vanessa✨ Heel veel sterkte Vicky en familie ❤️

Teui Chielens schreef op oktober 19, 2020 at 08:22:

Verschrikkelijk nieuws. Wat een uitzonderlijk talent verliest de boekenwereld, wat een mooie vrouw verliezen jullie. Koester alle mooie herinneringen. 💛

David Boon schreef op oktober 19, 2020 at 07:57:

Dag Nes, we kende elkaar nog niet zo lang. Maar van de eerste ontmoeting was het hartelijk. Je gaf direct een rondleiding in je huis, elk dingetje had zijn verhaal en in je atelier haalde je je eindwerk nog eens boven. Hoe mooi was dat! Ik zal je onthouden met je lach en verwonderde blik. Ook het moment dat je bij ons de houtsnede van Henri Van Straeten ontdekte zal ik nooit vergeten. Rust zacht lieve Nes. Veel sterkte aan familie en vrienden.

Birgit Thierens schreef op oktober 19, 2020 at 04:46:

Heel veel moed in het vinden van troost bij het verlies van jullie dochter, zus, vriendin,... Hou vast aan de mooi herinneringen. 💕💕💕

Anke De Potter schreef op oktober 19, 2020 at 01:09:

Lieve Vanessa. Een donderslag bij heldere hemel. Ik heb je jaren niet gezien, maar ik volgde nog steeds je berichtjes op facebook. Vol bewondering voor je ongelooflijke talent. Ik zat in een ander jaar op St. lucas. Ook illustratie. Ik keek naar je op. Omdat je zoveel talent had. Omdat je het gemaakt had. Omdat je mocht illustreren voor die grote meneer, Dimitri Leue. Omdat je dat zo hard verdiende. En omdat je altijd zo lief was. Als een engel. Inderdaad. Opgehemeld, wat zegt hij dat mooi. Wat hebben we pech. Dat we je niet meer mogen meemaken. Dat ik je nooit meer eens zomaar toevallig kan tegenkomen. Dat er een sprankeltje magie van de wereld is.

Ann De Bode schreef op oktober 18, 2020 at 23:39:

Lieve Vanessa, Vol ongeloof en tegelijk begrip, Je strijd en tanende moed, Je supertalent, Met de geur van lindehout Jij, als mijn jonge collega, Wat bewonderde ik je, Ik zal je blijven zoeken In alle prenten die ik tegenkom.

Ellen schreef op oktober 18, 2020 at 23:28:

Altijd vrolijk, altijd lachen,...zo herinner ik me je van uit de lagere school. Je maakte toen al de prachtigste tekeningen. Ik denk aan je, je zus, je broers, je ouders,... Heel veel sterkte.

Dimitri Leue schreef op oktober 18, 2020 at 23:19:

Je kon me zo mooi ophemelen. En ik jou. Je kon zo mooi trillen in mijn nabijheid. En ik bij jou. Het vibreren van bewondering. Het samenvloeien van trots dat we met elkaar mochten werken. Ik tril hier nu alleen en bewonder je voor twee. Je hebt jezelf opgehemeld en ik vloei samen met mijn gemis. Was je maar een houtsnede, dan kon ik je afdrukken en afdrukken en afdrukken. Omdat ik nooit genoeg van je kan krijgen. Het laatste jaar belde je af en wimpelde je af, nu vloek ik op mezelf. Had ik maar... was ik maar... Ik weet dat je nooit zou willen dat iemand zich schuldig zou voelen om wat je deed. Je deed het om je te bevrijden van de pijn, niet om anderen pijn te doen. Toch doet het pijn. Veel liefde en warmte voor de familie en de vrienden, ik weet dat jullie nu een engel moeten missen. Een groots talent. Ook al is ze er al, laten we haar blijven ophemelen. Dat verdient ze.

Bieke Offermans schreef op oktober 18, 2020 at 20:32:

Rust zacht .... lieve prinses. Liefs ❤

Evelien Claeys schreef op oktober 18, 2020 at 20:16:

O lieve Vicky wat een verschrikkelijk nieuws bereikt ons. Een deel van jezelf is er niet meer door iets wat wij moeilijk kunnen begrijpen en waar jezelf zeker en vast hebt tegen gevochten om haar te helpen. Woorden waren bij haar onbereikbaar, hulp werd niet meer aanvaard. Het is zo moeilijk om dit nieuws te vatten, zo jong iemand en zo talentvol, jouw liefste tweelingszus. Ik kende ze niet maar je was zo liefdevol over haar en ook zo verdrietig omdat het de laatste tijd niet meer ging met haar. Troost je met het feit dat ze rust gevonden heeft in deze wereld waar ze haar plekje niet meer vond. Ik weet het is niet eerlijk maar ik ben er zeker van dat ze zou willen dat jullie verder gaan zoals jullie bezig waren met haar in haar gedachten. Wees verdrietig maar ook gelukkig voor alle mooie jaren dat ze naast jouw zijde stond. Veel sterke lief Vickietje, Tirza en Sven. Omarm elkaar met veel liefde in deze moeilijke tijd. Dikke knuffel X

Melanie en steven schreef op oktober 18, 2020 at 20:11:

liefste familie, ons hart gaat uit naar jullie allemaal. Dit is een groot verlies. Vanessa zal gemist worden door velen. We wensen jullie veel sterkte en hopen dat jullie steun kunnen vinden bij elkaar.

Karolien Vanderstappen schreef op oktober 18, 2020 at 20:09:

Vanessa... O Vanessa... we hadden niet dezelfde achternaam, maar wel een beetje, als de mijne fout op brieven werd geschreven. De volgende keer als ik zo’n brief ontvang, ga ik niet langer muggenziften, maar denken aan jou. Ik zal mijn ogen sluiten en weer met jou in de gang van Passa Porta staan waar je eens jouw houtsnedes tentoon stelde. Ik kende jou maar een beetje, allebei van Sint-Lucas, allebei illustratoren, ik vond je vanaf onze eerste ontmoeting heel lief en vol talent. Blijven tekenen en dromen in de zachtste wolkenjas, veel liefs voor jou en zachtheid rondom iedereen die jou lief heeft, X

Britt Adams schreef op oktober 18, 2020 at 20:04:

Lieve Vicky, het spijt me om het trieste nieuws te vernemen. Ik wens jou, je gezin en familie veel kracht en moed bij het verwerken van dit enorme verlies. Je sprak altijd met veel liefde, trots en enthousiasme over jouw zusje, wat een gemis dit voor jou moet zijn... ik hoop dat je troost kan vinden in de goede herinneringen met haar. Mijn gedachten zijn bij jullie. Veel sterkte 💫❤️ xxx

Tine Raemdonck schreef op oktober 18, 2020 at 19:48:

Wat een verschrikkelijk nieuws.. Rust zacht! Heel veel sterkte voor Vicky, Sven, Tirza , familie en vrienden! Je leek me een heel warm en mooi persoon !

Dorry Michelbrink schreef op oktober 18, 2020 at 19:47:

Lieve Vicky, Sven en Tirza. Ook voor je hele familie Vicky, heel veel troost en steun voor de komende tijd. Vreselijk nieuws voor jullie. Warme knuffels voor allemaal. Veel rust voor je lieve Zus. 💕

Yati schreef op oktober 18, 2020 at 19:37:

Rust zacht lieve Vanessa ❤️ Je was ongetwijfeld een prachtige, lieve, talentvolle vrouw.. De liefde waarmee Vicky over jou kon vertellen is fantastisch. Rust zacht Veel sterkte aan de ganse familie en vrienden

Sofie Dercon schreef op oktober 18, 2020 at 19:35:

Veel sterkte aan gans de familie en denk aan alle mooie herinneringen en vind de nodige steun bij elkaar . ❤️💫

Yves, Helga, Emma en cas schreef op oktober 18, 2020 at 19:33:

Liefste Vanessa, jammer genoeg al veel te lang geleden dat we je nog eens mochten zien...jouw tekentalent werd meteen opgemerkt bij 1 van onze eerste ontmoetingen...wij herinneren je als een lief, zacht maar vooral een heel erg creatief persoon!!je gaat enorm gemist worden door velen, we wensen dan ook heel veel sterkte, liefde en troost toe aan je ouders, je broers maar vooral ook aan Sven, Tirza en je liefste zus!!slaap zacht, hopelijk vind je de rust die je zocht 😘

Els schreef op oktober 18, 2020 at 19:16:

Veel sterkte aan iedereen die je lief had. Je was graag gezien en je straalde veel warmte uit. Rust zacht...

Heleen en Tom schreef op oktober 18, 2020 at 19:15:

Lieve Vicky, Sven en Tirza, wat moet dit verschrikkelijk veel pijn doen, wat een gemis... Hier zijn geen woorden voor. We wensen jullie heel veel sterkte toe en denken aan jullie. Veel liefs

Colette schreef op oktober 18, 2020 at 19:13:

Aan Vicky, Sven, Tirza, aan de ouders van Nes, aan allen die haar in hun hart droegen en dat nog jaren zullen doen. Aan jullie allen wil ik veel moed en warmte wensen. Omring je met mensen die Nes graag zien, die jou graag zien en die mekaar graag zien. De mooiste mossen zijn het meest gevoelig. Als het milieu waarin ze groeien niet zo mild is, dan worden ze broos en kwetsbaar. En soms kunnen ze zich niet meer staande houden, kunnen ze zich niet meer voldoende voeden en aansterken. Dat komt omdat ze alles in zich opnemen, de omgeving, de veranderingen, en ook de negatieve dingen. Dat zijn de mooiste mossen. Nes … het mooiste mos. Wat zal je gemist worden door velen. Zal je af en toe een teken geven dat het nu goed is. Dat het beter is voor jou. Dat zou een troost zijn voor allen die je zo ontzettend graag zien. Rust zacht.

Anneliese schreef op oktober 18, 2020 at 18:53:

Lieve Vanessa.. Hier zijn geen woorden voor.. Wat was je altijd goedlachs, creatief, een meisje met een gouden hart <3 Zo ga ik u altijd herinneren.. Het ga je goed xx Rust zacht meid x Veel sterkte aan de familie x

Kim Verstappen schreef op oktober 18, 2020 at 18:52:

‘Weggaan is iets anders dan het huis uitsluipen zacht de deur dichttrekken achter je bestaan en niet terugkeren. Je blijft iemand op wie wordt gewacht. Weggaan kun je beschrijven als een soort van blijven. Niemand wacht want je bent er nog. Niemand neemt afscheid want je bent er nog.’ Rutger Kopland 💖💖💖 Rust zacht Veel sterkte !!!

Stephanie schreef op oktober 18, 2020 at 18:47:

De moeilijkste vorm van liefhebben is afscheid nemen van iemand waarvan je houdt.

Isabelle Willems schreef op oktober 18, 2020 at 18:41:

lieve vanessa, ik leerde jou kennen in Herenthout toen ik 16 was. Je viel me meteen op door je creatieve stijl en je warme persoonlijkheid. Na het middelbaar zagen we elkaar niet veel, maar af en toe later in Antwerpen kruisten onze wegen. Dat waren steeds fijne momenten. Je tekende het geboortekaartje voor onze jongste dochter Susan en hielp me met de suikerbonen en maakte mooie schriftjes voor de kindjes. Dank je wel voor alle liefde en moeite die je daar in stak. Je gevoel voor schoonheid en esthetiek is zelden gezien. Veel sterkte aan je zusje Vicky, je hele familie en iedereen die je dierbaar is. Rust zacht lieve vanessa ❤

Michèlle De Clercq schreef op oktober 18, 2020 at 18:32:

Lieve Vanessa, We hebben samen het 1ste middelbaar gedaan in Vorselaar. Ik heb je toen leren kennen. Heel dat jaar deden we alles samen op school. Veel plezier gemaakt. Ik herinner mij ook dat je zo een lief persoontje bent. Rust zacht lieve Vanessa x Heel veel sterkte aan de hele familie. ❤️

Silke en Anthony schreef op oktober 18, 2020 at 18:27:

Veel te vroeg. Niet te begrijpen. Een grote leegte. Ik wens jullie allemaal veel sterkte bij dit groot verlies. Dikke knuffels. Xxxx

Dirk Vandervelden schreef op oktober 18, 2020 at 18:21:

De wereld is weer een streepje schoonheid kwijt. In onze gedachten straal je voort. Rust zacht, lieve Vanessa.

Tinne schreef op oktober 18, 2020 at 18:19:

Rust zacht ☆ veel sterkte voor familie en vrienden ♡

Griet & David schreef op oktober 18, 2020 at 18:16:

Lieve Nes, anderhalf jaar geleden zijn wij jouw nieuwe overburen geworden. Je hebt ons meteen hartelijk ontvangen met je vrolijke lach en twinkelende ogen. Deze zomer hebben we jou beter leren kennen bij een glaasje in de tuin bij jou of bij ons. Wat vonden we dat telkens gezellige momenten! Fantastisch vonden we het, toen we voor het eerst het prachtige geboortekaartje zagen dat jij gemaakt hebt voor ons zoontje Marcel. Dit zal bij ons altijd een speciaal plekje krijgen. We gaan je enorm missen! Veel sterkte aan al jouw familie. Liefs, Griet, David & Marcel

Anne Van den Bogaert schreef op oktober 18, 2020 at 18:13:

Hoe als je je met zorgeloosheid kon omringen en dat dat je ruimte was.(Bert Schierbeek) Daar ben je nu. Lieve mooie bloem, ik ga je missen.

Cynthia Janssen schreef op oktober 18, 2020 at 17:51:

Lieve Vanessa, jij was zacht, heerlijk om mee te praten. Ik was één en al oor, hing aan je lippen. Een paar jaar geleden had ik het voorrecht je te interviewen. Slaap zacht lieve zachte meid🌟

Marie schreef op oktober 18, 2020 at 17:02:

❤️🌟

Eve Verstappen schreef op oktober 18, 2020 at 16:46:

Mooie bloem, mijn liefste nichtje, Alice in je eigen Wonderland ❤. Rust nu maar, want dat is wat je wilde. Ik ga je vreselijk missen. Veel sterkte aan je zus, broers, ouders, vrienden, de rest van onze familie en iedereen die nu zonder jou verder moet. Xxx

Natalie Coudré schreef op oktober 18, 2020 at 16:46:

Liefste Vanessa, Ik heb je maar heel kort gekend, maar dat was al genoeg om te zien hoeveel warmte, liefde en passie je in je hart had en hoe bijzonder je was. Ik hoop dat je nu rust vindt en dat je als sterretje aan de hemel je warmte deelt met iedereen die je lief had. Liefste Vicky, als ik een stukje van je pijn kon wegnemen, om het iets draaglijker te maken, zou ik het meteen doen. Je zusje zal altijd deel uitmaken van je hart, ook al kan je ze niet meer zien. Koester de mooie herinneringen. Heel veel sterkte voor jou, Sven en Tirza ❤️

Stefan schreef op oktober 18, 2020 at 16:21:

Vind troost bij elkaar in deze moeilijke periode. ❤️

Maaike schreef op oktober 18, 2020 at 16:21:

Ga maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand om te blijven. ( Rutger Kopland) Rust zacht... ❤️

Kelly schreef op oktober 18, 2020 at 16:15:

Heel veel sterkte aan de familie ❤️

Helge schreef op oktober 18, 2020 at 15:58:

Lieve Vanessa, wat gaan we je lachende gezicht missen in Boechout. Je speelse, lieve karakter. Jouw mooie planten, liefde voor kinderen en creativiteit. Ik vind het zooo jammer dat we jou hier niet konden doorhalen. Ik wilde zo graag dat ik nog is met je kon praten, maar dat is wat ik wil. Jij wilde rust. Rust en gerust gelaten worden. Ik gun je de rust en hoop dat je ze gevonden hebt. Louise zei: als iemand rust wil, moet ze slapen. Jij zal voor altijd slapen, hoop dat je rustig bent kunnen inslapen. Ik zal nog vaak aan je denken. Dag mooie vrouw, slaap zacht x

Timmers jo schreef op oktober 18, 2020 at 15:54:

Woorden van troost ik kan ze niet vinden. Moge goede herinneringen het grote verlies verzachten. Veel sterkte Rust zacht Nes

Berthels Guy en Monique schreef op oktober 18, 2020 at 15:30:

Lieve Vicky, Sven en Tirza, Wat vreselijk nieuws. We hebben je zus niet gekend, maar weten dat dit verschrikkelijk veel pijn moet doen. We wensen jullie dan ook alle liefs en sterkte toe 😘🌹🌹🌹🌹

Nicole Galens schreef op oktober 18, 2020 at 15:23:

Vanessa, Ook al heb ik je niet gekend, ik hoop dat je de rust gevonden hebt die je zocht. Het ga je goed 💖 Sterkte aan Eve, familie en vrienden. Nicole

Gert schreef op oktober 18, 2020 at 15:22:

Heel veel sterkte ... 😢❤️💫

Ellen schreef op oktober 18, 2020 at 15:20:

Vanessa, Wat een magische dame was je! We hadden nog maar af en toe contact via sociale media maar weet je nog in onze tienerjaren? Op de bus, op school, in het jeugdhuis,... Ooit hadden we eens dezelfde broek, eentje uit de H&M. Elke keer opnieuw was ik onder de indruk van je talent, je creativiteit, je foto’s, je liefde voor je planten en noem maar op. Net zoals de afgelopen jaren zal ik ook de komende jaren een grote fan van je blijven. Liefs Ellen

Lieve schreef op oktober 18, 2020 at 15:19:

Wat is me dit schrikken.. Al minuten aan het zoeken naar de juiste woorden, lieve Vicky, maar ik vind ze niet. Jouw verdriet moet immens zijn bij het verlies van jouw lieve talentvolle zusje, dat zijn mijn gedachten.. Dat je de sterkte mag vinden in de komende tijd samen met Tirza en Sven, familie en vrienden. Grote knuffel! Xx

Annelies & Sis schreef op oktober 18, 2020 at 15:05:

Heel veel sterkte en moed aan heel de familie.... Voor Eve een extra knuffel van Barry...😪

Wendy schreef op oktober 18, 2020 at 15:04:

Rust zacht Vanessa, geen woorden voor😞 Veel sterkte aan de ganse familie❤️

Tim schreef op oktober 18, 2020 at 14:58:

Dit is schrikken. Veel sterkte aan de familie. Met de gedachten aan een bijzondere dag in Tielrode, een huis in een straat, een trap naar Alice, een wunderkammer, een houtsnede en een lieve dame die het hout snijdt en er mooie woorden bij vertelt. Een warme herinnering.

Sarah Van Rompaey schreef op oktober 18, 2020 at 14:56:

Liefste familie, Geen woorden voor jullie verlies. Toch wil ik graag laten weten dat er veel mensen aan jullie denken en meeleven. Soms is het leven te zwaar en donker. Ze zal nu haar rust hebben gevonden en verder leven in jullie harten en herinneringen. Ik stuur jullie veel warmte en liefde in deze donkere dagen.

Sin Yee schreef op oktober 18, 2020 at 14:55:

De hele lagere school, nog een stuk van het middelbaar hebben we samen doorlopen. Een aantal jaren geleden kocht ik het boek Didi de dodo. Omdat ik je nog gecontacteerd had, en omdat ik wist dat het jouw prachtige en typische illustraties bevatte. Nu bladeren mijn zoontjes, erin. En ik denk aan je. Rust zacht, Vaness. Ik denk ook aan je zus Vicky, je oudere broers, je lieve ouders, je goedlachse vriendinnen en vrienden. Ik wens jullie veel troost, een lach bij een traan en veel warme herinneringen. 💕

Jan Roothooft schreef op oktober 18, 2020 at 14:54:

Mijn oprechte deelneming aan de familie van Vanessa. Veel sterkte gewenst!

Veronique Verlinden schreef op oktober 18, 2020 at 14:53:

Lieve familie, Lieve tante van Tirza.. Plots werd het donker en kil, ..we voelen erg met jullie mee. We wensen jullie veel sterkte toe. Liefs, rust zacht.

Leen mans schreef op oktober 18, 2020 at 14:35:

Heel veel sterkte aan de ganse familie. Hier wordt stil van 💖.

Stefan Laenen schreef op oktober 18, 2020 at 14:27:

Vanessa toch. Bedankt om onze grijze wereld mooier te maken. This world was never meant for one as beautiful as you.

Aagje schreef op oktober 18, 2020 at 14:23:

Vanessa'tje , goh... Sprakeloos... Ja, dat ben ik... Ik denk nu terug aan onze schooltijd... Kunsthumaniora... Toen had je al een ongelooflijke creativiteit! ❤️ Ook je voorliefde voor Björk zal ik van men leven nooit vergeten! 😅 Je wild opgestoken haren, en ohh wat waren we fan van "special shoes" 😅. Onze paden zijn dan wel gescheiden, toch ben ik je blijven volgen via de social media... Dat je een zware last droeg op schouders, hebben we ook kunnen volgen... Toch, ben ik altijd enorm trots geweest op wat jij allemaal hebt verwezenlijkt! Jouw snuisterijen op de rommelmarkt, waar jij dan weer iets moois van kon maken zonder het cliché werd... Jouw houtsnedes, linosnedes, drukwerken... Fantastisch toch! Ik kan zo nog wel even doorgaan.. 😅 Neske, ik ben ervan overtuigd dat je nu de rust hebt gevonden die je zo nodig had... Het gaat je goed hierboven... 🍀🍀🍀 Heel veel moed en sterkte aan heel de familie en aan iedereen die haar heeft mogen kennen... ✨🍀

Silvie schreef op oktober 18, 2020 at 14:17:

En toen werd het plots stil... een donderslag bij heldere hemel... de wereld die stilstaat... Jij met zoveel talent, zo graag gezien, duizend-en-één herinneringen nu zo opeens, een grote leegte blijft er achter. Tirza zal haar coole tante zó missen... maar ze zal ongetwijfeld met bergen liefde zorgen voor jouw poes ❤️ Vicky haar hart is in duizend-en-één stukjes... ik draag haar heel veel liefde toe, ze weet dat ik er ben als zij er klaar voor is , hoeveel tijd ze ook nodig heeft, ik ben er steeds voor haar... Sven zal er ongetwijfeld voor haar zijn om samen elke dag te omarmen en elke herinnering,liedje,plekje,geur...samen een plaats te geven. ook voor Rita &Gust, een ongelooflijk dikke knuffel aan jullie... Dit is voor jullie als ouders ontzettend moeilijk... Sammy & Davy, veel sterkte met dit harde afscheid van jullie zusje. Vaness, enkel jij weet waarom... De rust kan je nu omarmen, nu kan je loslaten ... Weet dat je gedragen wordt in het hart van zo velen, ook in dat van mij lieve Ness... Ook al was onze ooit zo hechte band nu eerder verwaterd... ik ben ongelooflijk dankbaar het voorrecht te mogen hebben gehad om jou te hebben mogen ervaren als uniek persoon; zoveel momenten te mogen beleven met jou, ons Sabine en jouw soulmate, Vicky. Rust zacht lieve Vaness, dikke kus daarboven en geef je onze Warre ‘n dikke zoen van me? x

Sofie Van Dyck schreef op oktober 18, 2020 at 14:16:

Ik wou dat ik kon toveren. Dan toverde ik een glimlach op je gezicht. Maakte ik je zware dagen 🌫 licht. Tekende ik een ☀️ boven je hoofd. Sprak ik een spreuk die je pijn verdoofd💛. Je hoeft niet altijd sterk te zijn, vandaag lukt het met het verdriet te leven en misschien morgen helemaal niet😔. Volg je ❤️ en probeer de pijn te omarmen💛. Dikke knuffel, Sofie, Stefan, Wies en Warre⭐️ 😘

Katrien Franssens schreef op oktober 18, 2020 at 14:15:

Heel veel sterkte 💖

Stefanie schreef op oktober 18, 2020 at 14:12:

Vroeger ontelbaar veel uren gespeeld op jullie zolder, veel gelachen en veel plezier gemaakt! Met het groter worden, uit elkaar gegroeid, maar nu toch van de kaart door dit nieuws. Het grijpt je bij de keel, de onderliggende "waarom" is hoorbaar... Ik wens jullie hele warme familie veel sterkte, zoek steun bij elkaar en bewonder elke avond de mooie sprankelende ster die de hemel er heeft bijgekregen! Dikke knuffel!

Wendy Van Dyck schreef op oktober 18, 2020 at 14:07:

Mond open...geschrokken...verbijstering...kippenvel en nog zoveel meer... Ik mocht als 12-jarige bij je mama “Catechese” volgen, werd een jaar opgenomen in jullie warme gezin...Heel veel sterkte allemaal...dikke knuffel♥️

Verstappen Myriam schreef op oktober 18, 2020 at 13:57:

Soms is er zo veel dat we voelen, maar weinig dat dat we kunnen zeggen. Veel sterkte 💕

Dorien schreef op oktober 18, 2020 at 13:53:

Ik ben hier compleet stil van geslagen, in gedachten dicht bij jullie. Ik heb Vanessa nooit ontmoet, maar zoals jij altijd over haar vertelde Vicky, was ze overduidelijk een zus/dochter/vriendin/... om ongelooflijk trots op te zijn. Dikke, dikke knuffel X

Kelly Witvrouwen schreef op oktober 18, 2020 at 13:39:

Geen woorden voor ... veel sterkte aan de ganse familie, in het bijzonder aan mijn busmaatje van vroeger, Vicky.

David Heylen schreef op oktober 18, 2020 at 13:35:

Rust zacht mijn allerliefste Vanessa. x

Stan Verstappen schreef op oktober 18, 2020 at 13:23:

Rust zacht Vanessa! Een groot kunstenaar en lief meisje, een nieuwe 💖! 🍀🌺🌻

Kristel Reypens schreef op oktober 18, 2020 at 13:18:

Jullie hebben ongewild afstand moeten nemen van jullie liefste, om elkaar aan de andere kant van de 🌈 meer dan ooit weer te kunnen omhelzen. Heel veel sterkte aan allen die Nes in hun ❤️ dragen .

Els Lenaerts schreef op oktober 18, 2020 at 13:17:

Heel veel sterkte voor de ganse familie... Zorg goed voor elkaar en koester alle mooie herinneringen...

Annick schreef op oktober 18, 2020 at 12:59:

Heel veel sterkte! Geen woorden voor! Rust zacht Vanes!

Familie De Clerck Van Nueten schreef op oktober 17, 2020 at 17:56:

Heel veel sterkte aan alle familie en vrienden. We hopen dat jullie de mooie herinneringen koesteren en steun en troost vinden bij elkaar.

Patricia schreef op oktober 17, 2020 at 17:35:

Nes, in de veel te korte tijd dat ik je heb gekend, verbaasde je me elke keer opnieuw met je uitzonderlijke talent voor alles wat mooi is, de liefde waarmee je praatte over je zus, je eindeloze creativiteit in het entertainen van je allerliefste nichtje en Ik zou geld geven om te weren waar je die groene vingers vandaan hebt gehaald... De leegte die achterblijft is groot. Het ga je goed, lieve Nes ❤️ Heel veel sterkte aan de hele familie en al wie Vanessa lief had.

Yolan Mees schreef op oktober 17, 2020 at 12:45:

Veel sterkte!

Vanessa Verstappen

Schrijf een nieuw bericht in het rouwregister